Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008

ΟΙΝΟΥ ΜΝΕΙΑΣ...ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Για να διαλέξουμε ένα μπουκάλι κρασί δεν χρειάζεται να έχουμε εξειδικευμένες γνώσεις , με οδηγό τη γεύση μας μπορούμε να καταλήξουμε στο τι ταιριάζει στο γούστο μας . Είναι όμως καλό να καταλαβαίνουμε τι αγοράζουμε , και κατ’επέκτασιν τι είναι αυτό που πρόκειται να δοκιμάσουμε . Σε αυτό μας βοηθάει η ετικέτα η οποία παίζει τον ρόλο της ταυτότητας του κρασιού .

Τα κρασιά έχουν πάρα πολλές διαφορές μεταξύ τους . Η πιο εμφανής διαφορά είναι το χρώμα τους , οι υπόλοιπες παρουσιάζονται αφού ανοίξουμε κάποιο μπουκάλι . Μαθαίνοντας όμως να «διαβάζουμε» την ετικέτα της κάθε φιάλης μπορούμε να διαλέγουμε πλέον αυτό που θέλουμε και πιστεύουμε ότι μας ταιριάζει .

Οι ετικέτες αναφέρουν εκτός από το όνομα του κρασιού και το όνομα του παραγωγού και κάποια άλλα στοιχεία πολύ χρήσιμα στον καταναλωτή . Μας δίνουν πληροφορίες για τον τύπο του κρασιού ,ξηρό – ημίξηρο - ημίγλυκο-γλυκό , ο διαχωρισμός αυτός γίνεται με βάση την περιεκτικότητα του σε σάκχαρα , την ποικιλία του αμπελιού , την κατηγορία του κρασιού , επιτραπέζιος ή ΟΠΑΠ(Ονομασία Προέλευσης Ανώτερης Ποιότητας ) , την περιεκτικότητά του σε αλκοόλ , τον αύξοντα αριθμό της φιάλης αν πρόκειται για περιορισμένη παραγωγή , το έτος του τρύγου , τον τόπο παραγωγής και ενδείξεις όπως «ΚΑΒΑ» ή «RESERVE» αν πρόκειται για κρασιά που έχουν παλαιώσει σε βαρέλια για κάποιο χρονικό διάστημα προτού διατεθούν στην αγορά .

Για να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερη επιλογή όταν διαλέγουμε ένα κρασί πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου τον προορισμό του , τον συνδυασμό του με το γεύμα μας . Το κρασί και το φαγητό είναι δυο κομμάτια αλληλένδετα και θα πρέπει να τα συνδυάσουμε σωστά για να μας επιδείξουν τις αρετές τους . Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να γνωρίζουμε κάποιους βασικούς κανόνες όσον αφορά τους συνδυασμούς αυτούς .

Γενικά οι κανόνες που ισχύουν είναι ότι τα θαλασσινά , τα ψάρια και τα λευκά κρέατα ταιριάζουν με το λευκό κρασί ή το ροζέ , τα κόκκινα κρέατα με το κόκκινο κρασί ,κρέατα με σάλτσα και ζυμαρικά ανάλογα με την σάλτσα τους , λευκή σάλτσα με λευκό κλπ , αλλά έχετε και υπόψη σας εξαιρέσεις του τύπου : ψάρια με κρεάτινη υφή π.χ. ξιφίας ή σολομός μπορούν να συνδυαστούν με ένα κόκκινο , νέο , φρουτώδες κρασί . Όλα αυτά βέβαια μας δείχνουν απλά τον δρόμο , μόνοι μας θα ανακαλύψουμε τι μας αρέσει και τι όχι .

Κάτι που πρέπει να προσέξουμε πολύ είναι σε τι θερμοκρασία είναι το κρασί που θα καταναλώσουμε , λευκά κρασιά στους 8-10 °C ,ροζέ στους 10 –14 ο C και κόκκινα στους 18 (20 λεπτά στο ψυγείο) , όπως επίσης και η συντήρησή τους , καλό είναι να μην τα αποθηκεύουμε όρθια γιατί αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να ξεραθεί και να συρρικνωθεί ο φελλός και να οξειδωθεί το κρασί .

Κάτι ακόμα είναι οι χρονολογίες παραγωγής των κρασιών , το παλιό κρασί σε λίγες περιπτώσεις είναι και καλό κρασί ! Τα λευκά και τα ροζέ είναι καλό να τα καταναλώνουμε το πολύ μέχρι 2 χρόνια από την παραγωγή τους ενώ δεν ισχύει το ίδιο και με τα κόκκινα τα οποία μπορούν να καταναλωθούν ως και 6 χρόνια μετά , ανάλογα πάντα την ποικιλία και τις συνθήκες παλαίωσής τους

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

ΟΙΝΟΥ ΜΝΕΙΑ

Όλοι γνωρίζουμε την σχέση που έχουμε , σαν λαός , με το κρασί από την αρχαία Ελλάδα ακόμα όταν είχαμε «εξαγωγή» οίνου από την Θάσο προς άλλες πόλεις-κράτη τότε ,όπου υπήρχε και σχετικός νόμος που δεν επέτρεπε σε καράβι που μετέφερε άλλο κρασί να δέσει στη Θάσο για να αποτραπεί έτσι η πιθανότητα νοθείας του «Θάσιου οίνου».Το κρασί προσδίδει κύρος και επισημότητα σε ένα γεύμα και δημιουργεί ατμόσφαιρα ,μας δίνει μια αίσθηση πληρότητας και ευχαρίστησης . Είμαστε τυχεροί που μπορούμε να τα συνδυάσουμε και όπως χαρακτηριστικά λέει Έλληνας οινολόγος και συγγραφέας : είμαστε οι κουμπάροι που παντρεύουμε την «νύφη» εννοώντας το φαγητό με τον «γαμπρό» ,φυσικά, εννοώντας το κρασί.

Αυτό βέβαια δεν προϋποθέτει ότι θα μπούμε και σε έξοδα όπως γίνεται συνήθως με τις «κουμπαριές»! Για το καθημερινό μας τραπέζι δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε πάνω από 10 € για να αγοράσουμε ένα μπουκάλι κρασί . Και πιθανόν δεν θα το πιούμε σε μια μέρα . Μια φτηνότερη λύση είναι το χύμα κρασί το οποίο όμως είναι αμφιβόλου ποιότητας και καλό είναι να χρησιμοποιείται μόνο για…μαγείρεμα.

Η οινοποίηση στην Ελλάδα έχει γνωρίσει ραγδαία εξέλιξη τα τελευταία 15 χρόνια , εκεί που όλοι ξέραμε την παραδοσιακή ρετσίνα που ανάθρεψε τόσες γενιές Ελλήνων τώρα καλούμαστε να διαλέξουμε ανάμεσα σε 40 ελληνικές ποικιλίες , 15 ξένες που καλλιεργούνται πλέον στην Ελλάδα και τους συνδυασμούς αυτών .

Συνέπεια αυτού είναι να κυκλοφορούν κρασιά πολύ καλής ποιότητας ,λόγω
ανταγωνισμού , και να έχει ο καταναλωτής τεράστια δυνατότητα επιλογής με βάση το γούστο και την οικονομική του κατάσταση . Και εδώ βέβαια ισχύει ο κανόνας «ότι πληρώνεις , παίρνεις » .

Ένα μπουκάλι κρασί αποτελεί επίσης ένα πολύ ωραίο δώρο και μας βγάζει από την δύσκολη θέση του τι να διαλέξουμε για κάποιον που γιορτάζει και το καλό στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι 2 φιάλες κρασί συνήθως στοιχίζουν λιγότερο από 1 φιάλη από κάποιο άλλο αλκοολούχο ποτό ( π. χ. ουίσκι ) .

Η ερώτηση βέβαια κάποιου που δεν έχει εξειδικευμένες γνώσεις γύρω από τα κρασιά είναι : τι κρασί να διαλέξω ? Η απάντηση είναι απλή. Πηγαίνετε σε μια κάβα και πείτε στον πωλητή τι θα μαγειρέψετε για να σας πει με ποιο κρασί θα συνδυαστεί καλύτερα , πόσα χρήματα διαθέτετε και αν θέλετε να δοκιμάσετε κρασί κάποιας συγκεκριμένης περιοχής ρωτήστε για αυτήν.